SM Rk+ Group

„Każda żywa istota jest motorem napędzającym wszechświat. Choć pozornie wpływa tylko na bezpośrednie otoczenie, strefa wpływu zewnętrznego rozciąga się na nieskończoną odległość” 

Nikola Tesla 7 lutego 1915 

 

Prezentowane prace grupy SM Rk+ łączy spoiwo celulozy bakteryjnej.

 Członkowie grupy związali swoje działania w projekcie na bazie zainteresowania pracami bioartowskimi opartymi o tzw. mokre media. Nie chodzi tu jednak o same użycie takiego medium. Relacja powstaje tu na bazie pytania o znacznie tego post humanistycznego gestu jakim jest dopuszczenie do projektu innego organizmu i jego środowiska, wytworu, który nie do końca rozumiemy. Postulowany współudział istoty nie-ludzkiej (non-human being – NHB) musi budzić kontrowersje. Czy zamierzone partnerstwo jest nim w rzeczywistości. Czy oddanie części procesu twórczego jest faktycznym gestem zrównania aktorów tak rozumianym procesie twórczym? Czy może jest powrotem do typowo antropocentrycznego sposobu pojmowania świata, gdzie istota supremująca niejako pozwala tej innej na współudział? Czy rzeczywiście te istoty współuczestniczą, czy są tylko wykorzystane? Tak postawione pytanie nakazuje zobaczyć tę jakże ludzką cechę poprzez naszą ocenę nie pracy lecz wytworu, obiektu, czy dzieła w sztuce. Czy perspektywa prezentacji ogranicza percepcję? Grupa pokazuje w swoich pracach to czego nie widać, a co zastanawiające dla tak postawionych pytań. Nakazuje odwrócić głowę, żeby zobaczyć nie twór a proces, nie przedstawienie, które myli a strukturę, która może zachwycić. Jest jak symboliczne w Egipcie odwrócenie głowy od grobowca Ramzesa II, aby zobaczyć za sobą Zbiornik i Tamę Asuańską. W prezentowanych pracach główną rolę pełni celuloza bakteryjna wytworzona przez szczep Acetobacter Xylinum. Znacząca większość ludzi nawet nie zdaje sobie sprawy z jej istnienia, pracy bakterii w gorących lokalizacjach lasów Ameryki Południowej i Azji, swoją uwagę kierując na otaczające drzewa. A to Acetobacter jest twórcą najdoskonalszej siatki celulozy, architektury opartej o regularny sześćdziesięcio-nanomilimetrowy splot, mocniejszy i bardziej logiczny niż ten wytwarzany przez drzewa. Przez swoje prace członkowie grupy prezentują tę ułomność człowieka w kontakcie z naturą, gdzie nasze wyobrażenia nakazują nam zwracać uwagę na to co postrzegamy jako piękne, potężne, czy majestatyczne. Co gorsze, to postrzeganie podlega narzuconym i utartym kalkom, które nie pozwalają nam zobaczyć. Architektura celulozy i żyjących w niej bakterii jest przykładem tworzenia habitatów dla samych siebie, które niczego nie niszczą, egzystują i rozwijają się dzięki wyjątkowym cechom, które same bakterie wypracowały w ewolucji. 

Tak więc nie dopuszczamy tu bakterii jako partnera w procesie, ale być może poprzez odwrócenie znaczeń nauczymy się patrzenia na innych bez odrzucenia ich pozornej małości, nieistotności. Może nauczymy się czegoś od bakterii bez łudzenia się, że zrozumiemy ich mentalność i konstrukcję społeczną z naszej perspektywy. Szacunek dla innego nie oznacza narzucenia współpracy, lub wzorca. 

Projekt grupy został przygotowany we współpracy z korporacją Bowil Biotech z Władysławowa wykorzystującą bakterię Acetobacter Sp. w produkcji materiałów medycznych w tym implantów opony twardej mózgu. Korporacja dysponuje celulozą bakteryjną o najwyższym na świecie stopniu zaawansowania czystości produkcji i jej projektowania genetycznego. Opisany w projekcie materiał posiada unikalne właściwości architektury strukturalnej jako nośnik substancji chemicznych, filtr czy obojętna immunologicznie proteza.

The Burkha 2020 (jedna z prac SM Rk+ Group; autor: Maciej Śmietański)

Ta strona internetowa wykorzystuje pliki cookies

dowiedz się więcej