Fundacja Signum i Mediations Biennale prezentują wspólną inicjatywę pod nazwą Pavilion 0, pawilon kraju, który w rzeczywistości nie istnieje. Jest zatem swoistym komunikatem artystycznym, mówiącym o wspólnej przyszłości i utopii, który wpisuje się w kontekst największej imprezy wystawienniczej na świecie, jaką jest biennale weneckie. Ekspozycja obejmuje prace międzynarodowej grupy 26 artystów, posługujących się różnymi mediami. Jest prezentowana w Palazzo Donà – weneckiej siedzibie Fundacji Signum.

W czasie tegorocznej, 55. edycji Biennale di Venezia zaprezentowana zostanie rekordowa ilość pawilonów narodowych, którym towarzyszyć będą zwyczajowo liczne wydarzenia kolateralne. Wzajemne zaciekawienie oraz potrzeba poszerzania wiedzy o świecie stanowi esencjonalny element rozwoju kultury europejskiej i, jako taki, zasługuje z pewnością na docenienie. Jednakże, w czasach zdominowanych przez łatwy przepływ informacji oraz upowszechnienie dostępu do wiedzy o najdalszych zakątkach świata, ten model wymiany idei wydaje się nieco anachroniczny. A zatem, poszerzanie możliwości poznawczych środkami artystycznymi winno uniezależniać się od naukowych, ekonomicznych, czy politycznych mechanizmów, które wydają się utrwalać wspólną i nieodwracalną wizję świata.

Sztuka, wraz ze swymi niekonwencjonalnymi sposobami działania i narzędziami poznawania rzeczywistości w naturalny sposób predestynowana jest również do odnajdywania odrębnych obszarów doświadczeń. Niewerbalny, głęboko sensualny język komunikacji, którym dysponuje, inspiruje również do refleksji o odmiennym charakterze. Wobec tego, z pełnym prawdopodobieństwem, misja sztuki nie ogranicza się do wyjaśniania prostych mechanizmów działania świata, ale sięga dużo głębiej, ku relacjom odnoszącym się do indywidualnej egzystencji i ludzkiej kondycji.

Przewidywanie przyszłości naszej cywilizacji i losów ziemi w epoce post analogowej i post globalnej nie może opierać się na stosowaniu wyłącznie znanych już mechanizmów i sięganiu do doświadczeń poprzednich stuleci. Sztuka zawsze budzi cenną wrażliwość i uświadamia nam istnienie światów równoległych, mówi o utracie dawnych kompetencji, o udomowionej rzeczywistości wirtualnej i o człowieku snującym w życiu wiele wątków jednocześnie.

Sztuka posiada niezwykle wrażliwe narzędzie odsłaniania niepojmowalnego – obraz. To, że czegoś nie rozumiemy, nie znaczy, że tego nie ma. To znaczy, że istnieje to silniej niż kiedykolwiek dotychczas. To czego nie rozumiemy jest teraz bardziej wspólne, niż to co już wiemy. Wystawa jest próbą odtworzenia dialogu prowadzonego artystów funkcjonujących ponad wszelkimi podziałami, którzy odkrywają dla widza wyspę utopii.

Pavilion 0 to wystawa, której założeniem nie jest szerzenie jakiejkolwiek ideologii, czy futurystycznej wizji zdarzeń, lecz propozycja wkroczenia do labiryntu intuicji i podszeptów mówiących o wciąż zmieniającej się przyszłości.

Artyści, których prace prezentowane są na wystawie: Andrzej Bednarczyk, Dorota Chilińska, Stephen Cornford, Clemens Fürtler, Guy Goldstein/Ariel Efron, Małgorzata Goliszewska, Nicolas Grospierre, Dieter Jung, Dariusz Kowalski, Takashi Kunitani, Robert Kuśmirowski, Ryota Kuwakubo, Sang Nam Lee, Daniel Lergon, Angelika Markul/Wojciech Puś, Michał Martychowiec, NO-MAD, Renato Nicolodi, Yoko Ono, Maciej Rudzin, Saburo Teshigawara, José Ángel Toirac, Koen Vanmechelen, Andrzej Wasilewski, Li Xiaofei

Kuratorzy wystawy: Grzegorz Musiał, Tomasz Wendland

Wystawa czynna w dniach: 1 czerwca – 30 września 2013; wt-nie: godz. 10.00 – 13.00 i 16.00 – 19.00, wstęp wolny.

W pierwszym dniu otwarcia wystawy, 1 czerwca 2013, odbędzie się konferencja A Vision of the Future – Postglobal Art, poświęcona kondycji sztuki oraz działaniom kuratorskim w warunkach post globalnych. W dyskusjach panelowych udział weźmie międzynarodowa grupa teoretyków sztuki i artystów, m.in.: Kerimcan Güleryüz, Izabela Kowalczyk, Jarosław Lubiak, Shaheen Merali, Sławomir Sobczak, Harro Schmidt, Koen Vanmechelen, Tomasz Wendland, Małgorzata Wosińska.

W czasie otwarcia wystawy przyznana zostanie nagroda dla artysty o szczególnie zauważalnym międzynarodowym znaczeniu. Statuetka szklanego lwa, wykonana w Berengo Studio na Murano stanowi wierną kopię lwa z Palazzo Donà.

Palazzo Donà, Campo San Polo, Wenecja