Kreacja materii to podróże iskry zapalnej powstające w naszym umyśle, są one zdolne do kształtowania nowej rzeczywistości. Zewnętrzne przejawy tej rzeczywistości to powstające w ciągu obrazy nowej symetrii. Symetria buduje każdą strukturę obrazu. Wszystko się wtedy łączy i wzajemnie oddziałuje na siebie. Obok nas trwa nieustanna transformacja i przemiana. Dla pitagorejczyków wszechświat był zbudowany harmonijnie, dlatego został nazwany kosmosem, czyli ładem.
Ład jest przyjemnością rozumu a bezład rozkoszą wyobraźni, dlatego tworząc obrazy oparte na symetrii szukam regularności poprzez stosowanie losowości aktu kreacji. Jest to swoista interpretacja „algorytmu” Euklidesa i nowa wersja złotego podziału opartego na wzroście symetrii. Ludzkie oko szuka regularności we wszystkim na co patrzy. Tworząc fabułę narracji – nowy układ zdarzeń – porządkuję swą fikcję. Czy sztuka nie jest umiłowaniem fikcji?
Zapraszam do wyobrażonych światów i uczestniczenia w nich przez ten moment projekcji.
Każdy piksel to część matematyki, liczba jest samym poznaniem, struktura tych nowych przestrzeni opiera się również na muzyce, która z niej płynie –
obraz i ta muzyka to stan duszy.
Andrzej Głowacki
Muzyka Adrian Adamski