Projekt zatytułowany „Imitation obliquity” (“Imitacja nachylenia osi obrotu”) będzie instalacją multimedialną, która prezentować będzie wspólnie kolekcję starszych i nowych prac wielu artystów. Jest to nawiązanie do tematu 17 Biennale Architektury 2021 w Wenecji „Jak będziemy żyć razem?”, a także wystawy w ramach GAD, zatytułowanej „Arche’ – Architektura Wszechświata” poprzez mikro-architektoniczne i multimedialne instalacje.
Projekt „Imitation obliquity” próbuje symulować zmianę osi obrotu Ziemi – od 22.1° do 24,5°. „Nachylenie osi obrotu” to kąt jej nachylenia względem płaszczyzny orbity, znany również jako kąt nachylenia lub przecięcia osi, a także kąt nachylenia osi obrotu planety względem płaszczyzny orbity, znany również jako (nachylenie) lub (nachylenie osiowe). W astronomii, wyrażane i mierzone poprzez kąt między osią obrotu
a linią prostą przechodzącą przez środek planety prostopadle do płaszczyzny orbity.
Mikro-architektura tworzy również formę przestrzenną z kątem ukośnym zależnym od usytuowania
w przestrzeni wraz z multimedialnymi, audio-wizualnymi urządzeniami (takimi jak projektory, rzutniki itp.),
symulując od środka ukośne pochylenie Ziemi i kąt widzenia wszechświata przez gości wystawy, patrzących na projekcje z zewnątrz. Poprzez stworzenie mikro-architektury, wydarzenia, które pojawią się w przestrzeni konceptualnej “akwarium”, są finalnym wyrazem koncepcji – Logosu Wszechświata, zwanego obecnie „Architekturą Informacji”. Artystyczny element fikcyjności i realizmu wiodą inteligentny dialog dzięki koncepcji budowy ekspozycji.
Wszystkie 9 prac jest prezentowanych poprzez przełączanie wielokanałowe włączając w to 5 prac Tajwańczyków oraz 4 międzynarodowych artystów, których prace zostały wyselekcjonowane z Festiwalu Sztuki w Osmosis odbywającego się od wielu lat w Tajwanie. Prace prezentują: zdjęcia na żywo
z Antarktydy, problemy środowiskowe afrykańskich rzek, zapisy dotyczące eksploracji wulkanów na niezamieszkałej wyspie, serii wirtualnych animacji itd., prezentowane w kombinacji pojedynczego kanału, dwóch oraz trzech, a także grze, animacji 2D i 3D, nagrań, audio-wizualnych kreacji i innych form ujmujących z różnych perspektyw tematykę Biennale w Wenecji „Jak będziemy żyć razem?”. Elementy prac prezentowanych przez artystów tajwańskich obejmują różną problematykę taką jak: „Teoria równowagi” związana z grawitacją, „Record-19/Record-19” związaną z siłą odśrodkową oraz „In the Clouds and Fog-Forgotten City” związanym z lotnością, odnosząc się w ten sposób do idei Pavilion 0/3 GAD „Arche’ – Architektura Wszechświata”. Temat ten, wprowadza odbiorców do wnętrza osobistego świata sztuki artystów, ale jednocześnie także eksploruje zagadnienia Wszechświata.
1. Chih-Ming Fan (TW), In the Fog – The Abandoned City, 7’ 34”, 2016
2. Lu, Bo-Hang & Su, Yi-Hsuan (TW), Circle, 06’59”, 2021
3. Chen, Hsin-Wei (TW), Daily, 02’ 25”, 2021
4. Shen, Yu-Kai (TW), Record-19, 04’07”, 2021
5. Shu Isaka (JP), Habitable Zone, 2015, 07’20”
6. Urich Lau Wai-Yuen (SG), Anime Armageddon 2.0, 2013, 01’ 12”
7. Jude Anogwih (NG/US), Viva Illusion?, 2016, 12’ 52”
8. David Rodriquez Gimeno (SP), Devolop / Movement No1, 2011, 03′ 00”
Artyści kreują wirtualny i wyimaginowany świat powojenny poprzez grę, prezentującą opuszczone terytoria po działaniach wojennych widzianych jako miejska wyspa zapomniana przez ludzi. Wydaje się być jałowa, niezamieszkana oraz odizolowana.
Praca została zainspirowana poprzez zainteresowania surfingiem. Stara się odwzorować perspektywę ciała faktycznie pływajacego na desce surfingowej na morzu. Znajduje odzwierciedlenie w sprzęcie, podkreślając uczucie uczestnictwa ciała, a widz zauważa spadek grawitacji. Praca jest jak huśtawka, poruszająca się w górę i w dół, w połączeniu z przemieszczaniem się ciała, stanowi niezwykłe ficzyczne doświadczenie. Zasady pracy umożliwiają wzniesienie (poprzez pracę fizyczną) i upadek (poprzez działanie grawitacji), które pojawiają się w tym samym czasie, czego rezultatem jest dwuznaczna percepcja ciała, które nie jest ani a górze ani na dole. Niestabilna i rolująca się natura kształtu pomaga widzowi zarysować fizyczne doświadczenie podobnych zasad. To praca, która wymaga uczestnictwa widzów oraz ich wspólnej pracy. Może opowiadać historię, mieć wymiar badawczy taki jak relacje w grupie, struktura społeczna itd.
Brąz i zieleń, powietrze przynoszące gwałtowne wiatry. Łąka odpowiada na zew natury, nie ma nic do ukrycia, nawet w przestrzeni wszystkiego. Stojąc nieruchomo, mogą przekazać sobie ubrania, zaczynając od „białego” podpierając się i upadając, próbując stworzyć idealny cykl. Ale przepływ ubrań ujawnia deformację każdej wymiany.
Stojąc nieruchomo, ignorują wypaczenie ich dumy.
Wiele cieni użytych jest w pracach, odkąd cień stał się dla mie negatywną ekspresją rzeczywistości. Cień jest jasny, rzeczywisty i posiada różne wyrażenia w różnych teksturach i środowisku. Zdjęcie nie zarysowuje jasno zachowania, wyzwalając jego niepewność poprzez nieznajome wydarzenia, jakby w wyobraźni lub udziale publiczności i wyjaśnia związek między codziennością a systemem społecznym.
Pod koniec 2019, wybuchł COVID-19 szokując cały świat. Do teraz, globalnie ludzie mierzą się z zagrożeniem. „Zostań w domu” stało się modnym hasłem. Artysta pokazuje zdjęcia z wycieczki przed wybuchem COVID-19.
Wycieczka prezentuje dwa połączone ze sobą zdjęcia, to co widziałem i słyszałem w trakcie. Jedno to subtelna obserwacja otaczającej przyrody i ruchów natury. Drugie to scena przejeżdżającego pociągu.
Prezentowane jakby przez lornetkę. To jakby wrócić do tego momentu i scenerii widząc ją przed sobą. Scena głęboko zaznaczona w umyśle turysty. Podczas epidemii nasze działania i społeczne interakcje się zmieniły. Tworząc temat transformacji przestrzeni (dzielnicy), należy dać widzowi doświadczyć innej podróży.
Nagranie zrobione przez CCTV była pierwszą agencją, która dostrzegła niezwykłość wyspy. Urządzenia obrazujące wciąż pokazują niezwykle incydenty, do których mogło dojść na wyspie. Badacze ruszyli na wyspę upewnić się czym w ogóle jest, nie wiedząc jednak czy znajdą coś wyjątkowego. Na nagraniu, w czasie rzeczywistym renderowany jest film a CCTV jest przywiązane do lineranej sekwencji historii.
Wydaje się, że badacze zbliżają się do miejsca docelowego wskazywanego przez materiał filmowy CCTV, ale nie mogą dosięgnąć tego miejsca.
Obrazy typowej turystycznej pocztówki singapurskich drapaczy chmur zostają zeskanowane do wideo dyptychu ze zmierzchem/świtem dwuznacznego momentu, a na drugiej są zniszczone poprzez kreskówkowe bombardowanie i pożary wywołane przez japońskie anime. Praca wideo ilustruje paradoks między faktem a fantazją, niepokojem i spokojem, cyklem kreacji, destrukcji do re-kreacji nowego stanu.
To historia na wodzie – lśniącej, płynącym sterowniku – które ma fudamentalny wpływ na ludzkość.
Przenosi odkrywców i najazd panów na niewolników a także kupców, kolonialny i misyjne rządy na jej gładkim brzuchu. Na tej płynnej transgranicznej przestrzeni, zawiera sekrety, płynie i łączy się z pulsującą dynamiką naszego bycia. Wykresy wiekowych wzorów, odcisków pielęgnujących i usychających cywilizacji. Nigdy nie zapomina przeszłych ścieżek. Jak materia i matrix, przynosi uzdrawiające oraz przekrzywione. Wysiedlona ludność spogląda dalej w stronę wizji wabijącej i nowych historii życia. Viva Illusion? Jest częścią trwającego zbioru prac, dotyczącego utrzymujących się, ukradkowych podróży na całym świecie na przestrzeniach wodnych.